Mentori: Aleksandar Todorović, Ana Stanojević, Jelena Pejović, Luna Stevanović, Katarina Stanojlović, Miljana Marić, Emilija Parezanović, Sonja Jovanović i Teodora Ćirić
Letnji seminar dizajna 2022. godine bavio se tipografijom. Glavni projekat je podrazumevao dizajn eksperimentalnog fonta, koji je svaka grupa polaznika osmislila u odnosu na zadate parametre. Finalni proizvod bio je sitoštampani magazin skopljen od svih radova.
Četiri tima su radila na osmišljavanju tipografije koja bi na najbolji način reflektovala prostore koji su im zadati. Osmišljeni karakteri trebalo je prenesu duh mesta – Petničke pećine, jezera, crkve i “bleje” u Petnici. Rad na fontovima započet je istraživačkim procesom i doživljavanjem samih prostora, sve do finalnog rada. U čitavom procesu bilo je važno paralelno sa karakterima graditi i sadržaj koji se njima ispisuje, te i pre samog čina štampe polaznici su tekst prelamali i pripremali ga. Ovoga puta je za realizovanje radova predviđena sitoštampa i sve grupe su imale priliku da se u Stanici upoznaju sa ovom tehnikom i proizvedu svoje dve stranice za magazin.
Dizajn tim Prolomrose: font inspirisan Petničkim jezerom
Nina Šćepanović, Dunja Milanović, Nina Stakić, Bratislav Stojković i Sofija Đurđević
Reflektujuća vodena površina i životinjske vrste koje nastanjuju jezero su elementi oko kojih je ovaj projekat konstruisan.
Naslovna strana, sa drečavo narandžastom pozadinom, ističe natpis koji predstavlja glavni fokus rada – ribe. Petničko jezero je, iako novijeg datuma, bogato raznim vrstama riba, čak 17 njih, pa su upravo one iskorišćene kao inspiracija, ali i kao sadržaj. Natpis BE!RI je napisan na taj način da privuče pažnju posmatrača i podstakne ga da razmišlja o tome šta tu piše. Osmišljen tako da bi, ukoliko je magazin zatvoren, korisnik ispravno pročitao natpis RIBE! sa leve na desnu, odnosno prednje na zadnju stranu.
Druga strana, svojom tamnom pozadinom, upućuje na dubinu vodene površine koju predstavlja. Dok se bela, dinamična i fluidna slova ponašaju kao reflektovana svetlost na vodenoj površini. Ispisan tekst sadrži nazive riba uz jedinstvene prideve koji ih opisuju. Ukupno šest različitih reči kombinovano je tako da postaju zagonetka, koju posmatrač mora da odgonetne kako bi saznao šta je ispis.
Dizajn tim Kastor Kvifem: font inspirisan “blejom” u Petnici
Kristina Miloradović, Veselj Saliji, FIlip Zavišić, Iva Milutinović, Marina Ivanović, Ema Dželebdžić
Idejni motiv za projekat časopisa bio je “petnička bleja”, koji je dodatno istražen intervjuisanjem ostalih polaznika u Stanici. U tekstu časopisa, predstavljen je kroz najzanimljivije odgovore na pitanja postavljana tokom intervjua. Uzimajući to u obzir, odlučeno je da font dobije ležeran, “pufnast” i neodređen oblik, što je postignuto poigravanjem sa svetlošću i senkama na komadu tkanine, koja je poslužila za formiranje karaktera. Projekat je realizovan digitalnom obradom slova, prelomom teksta za dve stranice časopisa i potom samim procesom sitoštampe. Za drugu stranu časopisa izabrano je slovo “B” ispisano dizajniranim fontom i obrađeno tako da se slovo samo nazire. Ta strana nagoveštava ono što će se naći sa druge strane.
Dizajn tim Oko bikovo: font inspirisan Petničkom crkvom
Mihajlo Nikolić, Biljana Ćuić, Marko Dejković, Krasa Radić, Petar Olujić
Glavna okosnica projekta bilo je predstavljanje Petničke crkve i prezentovanje nje kroz iskustvo članova tima. Crkva kao širok pojam u svakome od nas izazivala je drugačije emocije i razumevanja. Crkvena tipografija poslužila je kao inspiracija za razvijanje sopstvenog ćiriličnog serifnog fonta. Motivi tipografije izvučeni su iz elemenata spomenika i arhitekture same crkve. Deo istraživanja bio je i razgovor sa predstavnikom crkve. Upravo, taj razgovor poslužio je kao sadržaj plakata, koristeći digitalnu prepisku kao nešto svojstveno ovoj generaciji predstavljeno je nasleđe prethodnih. Tipografija je iskorišćena kao deo vizuelne igre, predstavljajući podatak o crkvi oko kog izvori nisu bili saglasni.
Dizajn tim Mamanila: font inspirisan Petničkom pećinom
Aleksa Tomić, Danka Živkov, Emilija Vakaresko, Iva Pantić, Lana Matijaš
Petnička pećina je mesto u kome se prepliće radoznalost sa strahom, neprijatnost sa divljenjem, oštrina sa glatkoćom. Ova mreža osećaja zapažena je u jednoj staroj legendi o petničkoj aždaji, koja je izabrana kao vodilja projekta. Cilj plakata, i pre svega tipografije bio je vizuelno prenošenje ambijenta pećine uz neku dozu fantazije i bajkovitosti koja karakteriše pomenutu legendu. Sa jedne strane je prikazan sinopsis mita predstavljen kroz onomatopeje. Te onomatopeje zapravo predstavljaju zvuke koje aždaja u priči proizvodi. One su prikazane kroz izuzetno odsečnu tipografiju koja je haotično raspoređena preko čitavog plakata. Time se izaziva čitalac i poziva na sadržaj koji se nalazi sa druge strane. Tamnozelena pozadina asocira na hladnoću pećine i na same aždajine krljušti. Na pomenutoj drugoj strani nalazi se sama legenda, većinom prikazana kroz bajkovit serifni font. Ono što se prvo zapaža jeste naziv legende ispisan na sredini plakata. Ispisan tako da, iako je naslov, ujedno je i deo samog teksta. Font korišćen za naslov je sačinjen od pukotina prepoznatih na fotografijama zidova Petničke pećine. Njima se kroz karakteristični oblik i teksturu dodatno stimuliše osećaj misterije, ali i dočarava aždajina nemilosrdnost.